Borgarafundur

Samtökin Nýjir tímar hvetja alla til að mæta niður á Austurvöll klukkan 12:00 á morgun, miðvikudag – þann 19. nóvember, taka höndum saman og mynda SKJALDBORG utan um Alþingishús OKKAR íslendinga – enn og aftur! 

Allir sem geta eru hvattir til að taka sér hádegishlé og sýna samstöðu.

Öðruvísi sjáum við aldrei neinar breytingar! 

Friðsamleg Mótmæli við Alþingishúsið á morgun!

Þegar ég gekk inn á Austurvöll rétt upp úr hálfþrjú á laugardag voru ekki komnir margir á svæðið. Nokkrir stóðu við sviðið og fylgdust með undirbúningnum og Siggi Pönk og félagar veittu Jóni Sigurðssyni félagsskap og dreifðu efni sínu til vegfarenda. Mér flaug reyndar í hug að kannski myndi kuldinn fæla fólk frá, en það gladdi mig þegar ég sá að þar vanmat ég mitt heimafólk. Þegar klukkan sló þrjú var kominn mikill mannfjöldi á Austurvöll, fólk stóð þétt og hvergi auðan blett að finna á vellinum þótt maður gerði sér kannski ekki almennilega grein fyrir því hversu mannhafið var mikið fyrr en maður sá yfirlitsmyndir þegar heim var komið.

Það var gerður góður rómur að frábærum ræðum ræðumannanna þriggja, Viðars Þorsteinssonar, Kristínar Helgu Gunnarsdóttur og Andra Snæs Magnasonar. Það var góður andi á meðal fólksins og þegar ég rétti fólki auglýsingu um borgarafundinn voru allir mjög jákvæðir og margir höfðu á orði að þau ætluðu alls ekki að missa af þessu.

Að fundi loknum hófst lítill hópur handa við að kasta eggjum og ávöxtum af ýmsum gerðum í Alþingishúsið. Þetta var fyrst gert á mótmælafundinum viku fyrr og virkaði þá svolítið sjokkerandi, enda Íslendingar ekki vanir mótmælum af þessu tagi. Í þetta sinn kippti maður sér lítið upp við þetta og ég staldraði ekki lengi við en tók þó eftir því að fjölbreytnin í skotvopnum hafði aukist, inni á milli eggjanna og tómatanna mátti líka greina melónur og aðra ávexti.

Á heildina litið voru þetta mjög vel heppnuð mótmæli. Góðar ræður, góð stemning og mikill mannfjöldi. Það er áhugavert að bera saman þessi mótmæli og mótmælin helgina áður. Satt að segja held ég að fánagjörningurinn 8. nóvember hafi verið ákveðinn vendipunktur í því að þjappa mannfjöldanum saman. Aktívistar sem kjósa beinar aðgerðir og finnst lítið til endalausra ræðuhalda koma hafa gjarnan verið litnir hornauga hér, eins og fólk kannast við frá umræðunni um Saving Iceland. En þarna brá hins vegar svo við að ólíklegasta fólk sýndi fánamanninum samstöðu og aðstoðaði hann í að komast undan handtöku, jafnvel fólk sem maður myndi á góðum degi kalla broddborgara. Fyrir vikið sáu aktívistarnir það kannski að almenningur stóð með þeim, og hugsanlega er það skýringin á því að manni fannst meiri samstaða í loftinu en áður. Aktívistarnir voru líka meira áberandi meðal fólksins núna, dreifðu prentuðu efni og var vel tekið.

Annað sem stóð upp úr að mínu mati var sú tilfinning að fólki finnist það hafa rödd og geti haft áhrif á framvindu mála. Íslensk stjórnmál hafa þróast þannig að kjósendur eru orðnir að passívum áhorfendum fremur en þátttakendum, en sú tilfinning að við getum breytt þessu var sérlega sterk þarna á Austurvelli 15. nóvember. Það voru margir ólíkir hópar sem tóku sig til að dreifðu prentuðum boðskap til fólksins sem flestir tóku áhugasamir við og greinilega er mikil gerjun í gangi.
Þegar ræðunum lauk og fólk fór á hreyfingu tók ég mér stöðu hjá frelsishetjunum Jóni Sigurðssyni og Sigga Pönk og dreifði auglýsingum til þeirra sem framhjá fóru. Þegar ég rétti gamalli og grannvaxinni konu auglýsingu, greip hún í hönd mína og sagði: “Ég stóð ekki hérna þegar þeir samþykktu Kárahnjúka. En ég ætla að standa núna, þótt það sé erfitt fyrir 87 ára gamla konu.”

—Guðmundur Erlingsson—

Hægt er núna að nálgast hljóðupptöku Rásar 1 á netinu í gegnum þennan hlekk, en sú var flutt í þætti Ævars Kjartanssonar: Í heyrandi hljóði þann 11. nóvember.

Einnig er nú hægt að sjá myndupptökur af ræðum frummælenda af fundinum, hér a síðunni.